TEKİRDAĞ’ın Şarköy ilçesinde 4 yaşındaki Ömer Aras Kurt’un, doğuştan olan hastalığına teşhis konulamıyor. Ömer’in annesi Gurbet Kurt (34), oğlunun kendisine ziyan verdiğini belirterek, “Götürdüğümüzde SMA tip 2 ve tip 3 hastalıklarından şüphelenildi. O hastalıkları da kabul etmediler. Ne yapacağımızı şaşırdık” dedi.
Şarköy’de dokuma fabrikasında çalıştıktan sonra işsiz kalan Necmi Kurt (44) ile mesken bayanı Gurbet Kurt çiftçinin 3 çocuğundan en küçüğü olan Ömer Aras, doğumunun akabinde annesini emmeyince kuvöze kondu. Sarılık geçirdiği belirtilen, ardından İstanbul’daki Kanuni Sultan Süleyman Eğitim ve Araştırma Hastanesi’ne sevki yapılan Ömer Aras’a, menenjit hastalığı tanısı kondu, 15 gün ağır bakımda kaldı. Lakin Ömer Aras’ın sıhhat durumunda bir düzelme oldu.
Necmi Kurt, oğlunun doğduktan sonra annesini emmediği için 4 gün kuvözde kaldığını belirterek, şunları söyledi:
“Bu müddette sarılık geçirdiğini söylediler. Oğlum daha sonra Yasal Sultan Süleyman Eğitim ve Araştırma Hastanesi’ne sevk edildi. Kan talili yaptıktan sonra menenjit hastalığı geçirdiği söylendi. Çabucak ağır bakıma aldılar. 15 gün ağır bakımda kaldı. Bir daha da oğlum toparlanamadı. Yasal Sultan Süleyman Eğitim ve Araştırma Hastanesi çocuk metabolizma kısmı hekimi tarafından takibi yapıldı. Cerrahpaşa, Çapa, Bezmialem ve Süleymaniye hastanelerinde de takipliyiz. 3,5 yıldır oğluma kesin bir teşhis konulamıyor. 3 tane ölümcül hastalık var deniliyor, ancak teşhis konulamıyor. Buradan Cumhurbaşkanımıza, Sıhhat Bakanımıza, sanat topluluğu ve iş adamlarına sesleniyorum, oğlumun sıhhatine kavuşması için yardımcı olmalarını istiyorum.”
‘HASTALIĞININ TEŞHİS VE TEDAVİ EDİLMESİNİ İSTİYORUZ’
Anne Gurbet Kurt da, oğlunun parmaklarını ısırarak kendisine ziyan verdiğini tabir ederek, “Ellerini çok ısırıyor, kendine ziyan veriyor. Geceleri tuvaletini yapamadığı için çok ağlıyor. Biz devlet büyüklerimizden bir hastaneye yatırılıp tedavi edilmesini istiyoruz. 3- 4 tane ölümcül hastalık var denildi. Son götürdüğümüzde SMA tip 2, tip 3 hastalığından şüphelendiler. O hastalıkları da kabul etmediler, uyuşmuyor dediler. Babası da 4 yıldır hastane hastane çocuğumuzun hastalığına deva bulmak için koşturduğundan çalışamıyor. Aile tertibimiz kalmadı. 2 çocuğumuz daha var. Onların da psikolojisi ve sistemi bozuldu. Ne yapacağımızı şaşırdık. Çocuğumuzun bir an evvel hastaneye yatırılıp, hastalığının teşhis edilip, tedavi edilmesini istiyoruz. İlaçları çok kıymetli, toplumsal garanti karşılamıyor. Birini alırsak, başkasını alamıyoruz. Hastalık ilerliyor. Biz elimizden geleni yapıyoruz, ancak kâfi olmuyor” dedi.