Okulların açılmasına sayılı günler kaldı. Bu yıl birinci sınıfa başlayacak çocukların anne ve babalarının da epeyce dertli olduğunu belirten
Öncelikle anne ve baba kaygılarını denetim edip, çocuğuna güvenebilmeli. Zira çocuklar anne babaları yansıtır.
Çocuğun okula ahenk sürecinde en kıymetli misyon ebeveynlere düşüyor. Zihinlerde oluşan sorular davranışlara yansıyabileceğinden, çocuklar ebeveyn telaşını hissedip, güya okula başlarken sorun yaşanması gerekiyormuş üzere modelleme yapabilir.
Çocuğunuzu dinleyin. Sıkıntısını tanımlayın.
Çocuğun korkusunun nedeni nedir anlamaya çalışın. Tahminen yabancı bir ortama girmekten endişeleniyor olabilir. Sizin O’nu okulda bırakıp bir daha dönmeyeceğinizi düşünüyor olabilir. Okulda kaybolmak, servis aracının yerini bulamamak büyük bir sorun olabilir. Ya da kimi utangaç çocuklar için tuvaleti geldiğinde öğretmene nasıl söyleyeceğini bilememek bile korku yaratabilir.
“Korkacak bir şey yok” diye yaklaşmak telaşları daha çok artırabilir.
Tasa ve korkusunu anladığınızı davranış ve sözlerinizle gösterin. Örneğin “seni anlıyorum, konuttan uzakta olmak seni korkutuyor”, ya da “yabancı bir ortamda olmak seni huzursuz ediyor olabilir”, “arkadaş ve öğretmenlerine alışıncaya kadar yalnız kalacağını düşünüyorsun” üzere inanç verici bir yaklaşımda bulunmak çocuğun tedirginliğini azaltacaktır.
Dehşetin anlaşılmaması çocuğu daha öfkeli ve gergin reaksiyon vermeye yönlendirebilir.
Dehşetin anlaşılmaması çocuğun kendini terk edilmiş ve yalnız hissetmesine yol açabilir. Tehdit içerikli davranışlar sorunun daha da artmasına taban hazırlayabilir.
Okula ahenk sürecinde okulların koymuş olduğu kurallara nazaran hareket edilmeli.
Öğretmenin birinci günlerde önerdiği uygulamalara uymak, çocuğun okula ahengini daha süratle sağlayabilir. Örneğin; öğretmenin söylediği bölgede beklemek üzere. Ebeveynin bu tavrı çocuğun da okul kurallarına uymasını kolaylaştırır.
Çocuğunun ahenk sürecini engelleyen davranışlardan kaçınılmalı.
Ebeveynler kendi dertlerini denetim etmekte zorlandıkları durumlarda, çocuğu merak edip sık sık sınıf içinde yahut okul bahçesinde çocuğunu görmek ya da sınıfta kalmak isteyebilirler. Bu yaklaşım çocuğun arkadaşlarına ve öğretmenine alışmasını engelleyip, okul reddi için taban hazırlayabilir.
Korkusu yüksek çocuklar için okul ve aile mutlaka iş birliği içinde olmalı.
Öğretmen çocuğa istediği zaman annesini arayabileceği garantisi vermeli, kimi durumlarda sınıftan çıkıp annesini görmesi için müsaade verebilmelidir. Ayrıyeten ebeveyn okulun birinci günleri için çocuğun yanında aile fotoğrafı ya da çocuk için kıymetli bir eşyayı verebilir. Örneğin Yanında annesinin kolyesi, ya da babasının anahtarlığı olan bir çocuk kendini daha inançta hissedebilir.
Okullar açılmadan okul ortamı çocukla birlikte keşfedilmelidir.
Ailece yapılacak bir okul ziyareti bilinmeze giden çocuk için rahatlatıcı olabilir. Çocuğun sınıfını evvelden görmesi, tuvalet, yemekhane, oyun bahçesi, acil durumlarda başvurabileceği şahısların odaları kesinlikle öğretilmelidir. Gerekirse birkaç kez çocukla birlikte prova yapılmalıdır.
Okula gitme konusunda ödün verilmemeli.
Çocuğun kesinlikle okula gitmesi sağlanmalı, bu bahiste ödün verilmemeli.
Çocuğa, okulun hedefi açıklanmalı, okula gitmesi konusunda ailenin tüm fertleri kararlı ve dengeli davranışlar sergilemeli.
Çocuğun okula gideceği hissine öncelikle büyüklerin hazır olması gerekir. Kimi çocuklar takviyeye muhtaçlık duyar ve hazır hissetmeleri vakit alır. Kimileri ise daha süratli alışır. Okula ahenk süreci zorlanmayla da olsa kesinlikle geçecektir kâfi ki kararlı davranılsın.
