ÖZGÜN TİRAN – Yaşadıkları birçok hüzün ve acıya tanıklık etmelerine karşın hastalarına şifa dağıtabilmek için yüzlerinden tebessümü eksik etmeyen hemşireler, misyonlarını sevgi, müsamaha ve güler yüzle yerine getirmeye çalışıyor.
17 Ağustos sarsıntısına tanıklık eden ve hastane enkazına korkusuzca girip, işe fayda tıbbi materyalle hastane bahçesinde yüzlerce yaralıya şifa olan beyaz meleklerden birisi de hemşire Ayşe Ünlü…
Ayşe Ünlü, AA muhabirine yaptığı açıklamada, mesleğe Ankara Numune Hastanesinde başladığını söyledi.
Sakarya Devlet Hastanesinde çalıştığı sırada zelzeleye nöbette yakalandıklarını anlatan Ayşe hemşire, depremin ardından çocuklarının sağ olduğunu öğrenmesi sonrası o gün binlerce yaralıya müdahale ettiğini aktardı.
Çok makûs ve güç bir süreç yaşadığını söz eden Ünlü, o acı günü şöyle anlattı:
“Ameliyathane dağılmıştı. Oturdum Allah’ımdan yardım istedim. Sonra kalktım yine materyalleri toplamaya başladım. Hem ağlıyorum hem Allah’ımla adeta konuşuyorum. Binlerce kişi yatıyor ancak gereç yok. Anlatılır üzere değil. Tekrar kullanabileceğimiz en acil gereçleri topladım indim bahçeye.
Herkes bir şeyler yapmak istiyor fakat tertip yok. Gençleri topladım etraftan ‘Artık herkes doktor, eşarpları, kadınların yazmalarını getirin, turnike yapacağız.’ dedim. Başladım tiplerle teneffüsü duranlara teneffüs yapmaya. Allah’ım bana yardım etti, dualarımı kabul etti. Allah bana o denli bir yardım etti ki birçok insanı kurtardım. 3 gün o biçimde dayandım. Yardım gelene kadar yemeden içmeden bir hastaya daha ulaşabilmek umuduyla çalıştım.”
“Hemşirelik bir annenin evladına gösterdiği sevgi gibidir”
Hemşirelik misyonunu 35 yıl evvelki birinci günkü heyecan ve aşkla yaptığını belirten Ünlü, birçok acı ve tatlı olaya tanıklık ettiğini lisana getirdi.
Hemşirelik mesleğinin zorluğu kadar keyifli yanlarının da olduğunu vurgulayan Ayşe Ünlü, hislerini şöyle lisana getirdi:
“Hemşirelik bir annenin evladına gösterdiği sevgi üzeredir. Ben insanları çok seviyorum. Aslında insanları bu kadar sevmesem bu kadar özverili çalışamazdım. Kurtardığım insan sayısını hatırlamıyorum. Hemşirelik, sevgi, fedakarlık, özveri, yeri geldiğinde kendinden vazgeçmektir. Karşındaki hastalar her şeyden değerli, çok bedelli. Bir hasta gördüğümde onun yerine kendimi koyuyor ve ona nazaran davranıyorum. O sedyede çocuğum, annem, babam olabilir, onu düşünerek hastalarıma o biçimde yaklaşıyorum. Bütün hastalar benim arkadaşım, dostum, akrabam.”
Gittiği trafik kazasında kayınvalidesinin cesedi ile karşılaştı
Kırklareli Devlet Hastanesi Acil Servisinde 23 yıldır hemşirelik yapan Levent Şenol, birçok acı ve mutluluğa tanıklık ettiğini belirtti.
En acı olayla ise geçen yıl gittiği bir trafik kazasında karşılaştığını anlatan Şenol, kaza yerine gittiğinde kayınvalidesinin cesedi ile karşılaştığını, göz yaşları içerisinde her şeye karşın acısını içine gömerek öbür yaralılara müdahalede bulunduğunu aktardı.
Olayın akabinde büyük bir travma yaşadığını aktaran Şenol, “Halen trafik kazası geldiğinde olayın tesirindeyim alışılmış. Ancak her şeyden evvel biz sağlıkçıyız. Bu işe yemin ederek başladık. Din, lisan, ırk, mezhep, eş, dost, akraba gözetmeden işimizi en güzel biçimde yapmaya çalışıyoruz. İşimiz olağan ki güç fakat mesleğimizi sabırla severek yapacağız. Sevmeden zati bu meslek yapılmaz.” dedi.
“Hemşirelik insan sevgisiyle başlar”
Hemşire Dilek Hersek, 1996 yılında Körfez Savaşı nedeniyle Diyarbakır’da görevlendirildiğini, savaşın sıçraması kaygısına karşı vatandaşlara daima telkinde bulunduğunu anlattı.
Hemşireliğin çok hoş bir meslek olduğunun altını çizen Hersek, “Hemşirelik insan sevgisiyle başlar. Biz birden fazla vakit hastaları çoluğumuzun çocuğumuzun önünde tutuyoruz.” dedi.
