Yaz tatili yaklaşırken öğrenciler ve veliler karne heyecanı yaşıyor. Notları düzgün olmayan öğrencilerde ise karne heyecanı, karne gerilimine dönüşebiliyor. Karnedeki notlar karşısında ailelerin verdiği olumsuz ve abartılı reaksiyonlar de çocukların gerilimini uygunca artırıyor.
Karne; okul tarafından velilere verilen, öğrencinin derslerine ne kadar çalıştığını gösteren bir rehberdir. Bu genel bir muvaffakiyet evrakı ya da zeka puanı değildir. Her ne kadar üzerinde anne babanın ismi yazmasa da karne; okulun verdiği eğitimin yanında, anne babanın verdiği eğitimin de karnesidir. Bu noktada karneyi yorumlarken ailenin, çocuğun muhtaçlıkları yetenekleri doğrultusunda mı bir okul tercihi yaptıklarını, yoksa kendi hırs ve isteklerine yenik düşerek mi okul tercihi yaptıklarını sorgulamaları gerekmektedir. Anne babaların çocuğun değil de kendi muhtaçlıkları çerçevesinde tercihler yapması beraberinde başarısızlığı getirebilmektedir. Birinci olarak ebeveynlerin sorması gereken soru okul tercihinin gerçek yapılıp yapılmadığı olmalıdır.
AŞAĞILAYICI REAKSİYONLAR ÇOCUĞU OLUMSUZ ETKİLİYOR
Makûs karne karşısındaki aşağılayıcı, sözel şiddetle sergilenen yansılar ve tavırlar çocuğu olumsuz olarak etkilemektedir. Bu noktada aileler makûs notlara sebep olan sorunu tespit ederek, hangi derslerin üzerine daha fazla gidilmesi gerektiğine karar vermelidir. Çocukla hisleri, ne hissettikleri hakkında konuşarak yeni periyoda uygun bir planlama yapmaya başlanmalıdır. Çocuğun çalışma tarzı yönlendirilebilir, ek ders yahut uzman bir rehber öğretmenden dayanak alınabilir. Çocuğun dikkat sorunu varsa öğretmenler eşliğinde tespit edilip, tedavi edilmelidir. Çocuğun okul dışında korku sorunu, ahenk sorunu var mı tespit edilmelidir. Zira bunlar da çocuğun okula karşı tavrını, muvaffakiyetini, arkadaş bağlantılarını direk olarak etkileyen noktalardır. Öğretmen, ebeveyn ilişkisi ve işbirliği çok kıymetlidir.
ÇOK ÖVGÜ DE ÇOCUĞA ZİYAN VERİYOR
Uygun notlar karşısında ailelerin çok övgüleri ve kıymetli ikramlar almaları da çocuğun muvaffakiyet ve sorumluluk şuurunu olumsuz etkilemektedir. Çocuk bu çalışma sistemini hayatına genellemeye başlayarak dışarıdan ilgi bekleyen bir profil haline gelmektedir. İş hayatına girdiğinde daima bu hali bekler ve bu beklenti karşılanmadığı vakit da mutsuz bir birey olmaktadır. İkram tabi ki alınabilir fakat bir süreklilik haline gelmemelidir.Bu istikrarın sağlanabilmesi çok kıymetlidir.
CEZALANDIRICI TAVIR ÇOCUKTA TASAYI BÜYÜTÜYOR
Cezalandırıcı tavır içinde olmak, sözel olarak şiddet uygulamak, çocuğun yetersizlik hissini besleyen, özgüvenini ve bununla birlikte özdenetimini olumsuz etkileyen davranış formlarıdır. Cezalandırıcı tavır çocuğa bir şeyler başardığı için sevildiğini düşündürür ve çocuk daima korku içinde büyür. “Ben, ben olduğum için değerliyim” iletisini çocuğa vermek gerekmektedir. Çocukla birlikte öncelikle ne hissettiği üzerine, neler yapılabilir üzerine konuşulup,ona göreyönlendirilmelidir. Verilen cezanın çocuğa hiçbir yararı olmayacaktır ve ruhsal gelişimi açısından olumsuz yaralar açacaktır.
Başarısızlığın altında yatan birçok sebep olabiliyor
Çocuğun aile ve okul hayatında yaşadığı, muvaffakiyetini etkileyen bir faktör var mı?
Kendini tabir edebiliyor mu?
Huzurlu bir aile ortamı var mı?
Anne babanın daima çatışması, gergin olması çocuğun derslerine ve okul başarısına yansıyabilir. Her çocuğun özel ilgi alanları ve yetenekleri bulunmaktadır. Çocuk çalışmasına karşın anne ve babanın beklediği başarıyı yakalayamayabilir. Anne baba çok fazla muvaffakiyet odaklı olduğunda, konutta daima puanlar konuşulduğunda çocuğun ruhunda, tercihlerinde olumsuz tesir oluşturmaktadır. Kimi anne babalar kendi beklentilerini çocuğa yansıtır ve bu da çocukta imtihan korkusuna dönüşmektedir. Bu noktada çocuğu uygun tanımak ve gözlemlemek gerekir. Ergenlik periyodunda çocukların daha fazla dayanağa gereksinimi olmaktadır. Anne baba çok esirgeyici bir tavır içerisinde olduğu vakit ergenlik devrindeki genç daha fazla reaksiyon verebilmektedir. Okul öncesi periyottan itibaren anne ve babayla kurulan bağlantı çok kıymetlidir. Anne baba daima yargılayıcı, eleştirel bir tavır içerisindeyse ergenlik periyodunda bunu kırabilmek güç olmaktadır. Okul öncesi periyottan itibaren çocuğa gününün nasıl geçtiğini sormak, çocuğu anlayan ve önemseyen bir tavır sergilemek ilerleyen devirlerde sağlıklı bir bağlantının temelini atmaktadır.
EN HOŞ ARMAĞAN BİRLİKTE VAKİT GEÇİRMEK
Çocuğa verilebilecek en hoş armağan birlikte vakit geçirmektir. En azından hafta sonları birlikte kaliteli vakit geçirilebilecek ortamlar oluşturmak, çocuğu düzgün tanımak ve gözlemlemek çok değerlidir. Okul öncesi periyotta çocuğa sorumluluk şuurunun kesinlikle aşılanması gerekir. Çocuk okul hayatına başladığı vakit, sorumluluklarla karşılaştığında önemli ahenk sorunları yaşayabilmektedir. Ailenin çocukla okul ve notlar dışındaki hususlarla ilgili konuşması ve destekleyici olması gerekmektedir. Yeniden ailenin, öğretmenlerle kuracağı bağlantı çocuğun muvaffakiyetini olumlu etkilemektedir.
